De grensovergang Singapore - Maleisië
4 juli 2017 - Melaka, Maleisië
Inmiddels heb ik Bali en Singapore gehad. Larissa zit al lang en breed weer in Australië en ik momenteel in de bus naar Melaka, Maleisië. De Indonesische roepias en de Singaporese dollars zijn ingewisseld voor Maleisische ringgits, bij een net iets té happy verlichte money changer. Ik ben er klaar voor!
Vanochtend werd ik door behulpzame medereizigers in het hostel uitgelegd hoe ik het beste de grens naar Maleisië kon oversteken, want ik wil wel eens zien hoe dat gaat! Wat nou directe bus naar Melaka? Aangezien in Singapore alles tot in de puntjes georganiseerd wordt, is bij de grens komen geen probleem: je neemt de mrt (metro), vervolgens de bus. Wegwijzers zijn hier in 4 talen, dus als Engels niet lukt kan ik altijd nog Mandarijns, Sanskriet of Malay proberen. Die laatste is eigenlijk Bahasa Malay, een nauwverwant zusje van Bahasa Indonesia (iets als Nederlands - Duits), dus dankjewel blijft 'terima kisih' in Maleisië, heel fijn!
De publieke bus helpt je hier de grens over in een aantal stappen:
1. Neem de bus naar Johur Bahru, deze stopt bij de grens van Singapore. Je volgt de stroom mensen naar de paspoortcontrole. Let op! Volg de stroom mensen niet te ver: buitenlanders zonder speciaal werkpasje hebben een andere rij.
2. Volg de stroom mensen en bordjes terug naar je bus en check hier opnieuw in voor een rit van 10 minuten naar de Maleisische grens.
3. De meute mensen is ook nu weer makkelijk te volgen naar paspoortcontrole twee. Tip: ga vooral niet achter een Chinees gezin staan die nauwelijks Engels of Malay spreken, andere rijen gaan altijd sneller.
4. Volg nu vooral niet de meute naar het normale busstation, hier staat je publieke bus NIET. Je bent nu in Maleisië: bordjes zullen ontbreken en een zekere mate van chaos is weer aanwezig! Mocht je toch het hele gebouw willen bekijken, je kunt een leuk rondje lopen. Beveiliging en schoonmakers weten de weg terug naar je eigen bus. Handiger is wel om maar gelijk even te vragen waar jouw bus eigenlijk staat. (Dat blijkt dan alleen rechtdoor en naar beneden te zijn, nog geen 50 meter.)
5. Ga weer in het met hekken afgezette rijtje voor de juiste bus staan. Dit is hetzelfde nummer als waar je in het begin bent opgestapt. Mochten de mensen in de rij je voorbij lopen naar een andere bus aan de overkant van de straat: kijk vooral niet-begrijpend. Gegarandeerd dat een local je uitlegd dat die bus ook naar Larkin Bus Terminal (LBT) gaat voor maar 1 Ringgit (dankjewel Larissa!).
6. Je bent nu 2 paspoortstempels rijker en succesvol gearriveerd in Maleisië. Vanaf LBT gaan de bussen naar overal in Maleisië met verschillende maatschappijen, succes met zoeken naar jouw locatie.
2 uur later stond ik dus al op het chaotische LBT. Na het wisselen van geld ben ik maar direct opzoek gegaan naar een busticket naar Melaka. De eerst kiosk zegt dat hun bus net vertrokken is, de volgende gaat over 4 uur pas. Met enige haast gebaren ze naar het hokje achter me. Deze maatschappij verteld dat hun bus met 10 minuten vertrekt. Aangezien de rit 4 uur duurt en bussen niet heel regelmatig gaan, lijkt het me wel verstandig deze bus te nemen. Dus ik haast me naar de bus en kom net op tijd. De buschauffeur is alleen in nog geen velden of wegen te bekennen en ik durf ook niet zomaar de bus in te stappen, voor als het toch de verkeerde blijkt. Er is ook niet zo'n handig alleswetend mannetje (volgens mij 'tout' genaamd) in de buurt die je in Indonesië vaak hebt. Gelukkig vertrekken we uiteindelijk maar 15 min. later dan de planning. Als ik dat eerder had geweten hoefde ik nu niet met volle blaas en met maar 1 banaan de bus in, lunch was wel fijn geweest... Maar goed dat de tourbus brede ligstoelen heeft, bekleed met smileys, wie wordt daar nu niet vrolijk van? Mijn 4 medereizigers en ik hebben alle ruimte. Als verassing hebben we een korte pauze op de helft (dat had ik kunnen bedenken). Hier heb ik een broodje met red bean paste gekocht, wat verrassend veel naar chocola smaakt, maar dat kan aan mij liggen. Ben wel met een boog om de Dorians heen gelopen, deze stinkvrucht is na 1x proeven en ruiken zo herkenbaar dat je 'm mijlenver ruikt en ontwijkt (niet voor niets verboden in het openbaar vervoer van Singapore).
We rijden nu tussen de palmolie plantages, een groot exportproduct van Maleisië, en de palmbomen door richting het noorden. De omgeving oogt door alle nette rijtjes niet zo tropisch en jungleachtig als Indonesië. Ik mis toch wel een beetje de talloze scooters (de Indonesische fiets-plus), maar zeker niet de hobbelige asfaltwegen met gaten. Het is gelukkig niet zo netjes en gemanicuurd als Singapore, waar voor elke vierkante centimeter een bestemmingsplan is. De bevolking is hier grotendeels moslim, dus ik ben benieuwd hoe ze dat in Maleisië uiten. Ik heb de Ramadan in Indonesië al gehad (niet al te opzichtig eten en drinken). Naast de luidsprekers op de minaretten hebben ze deze vaak ook op palen staan om de tijd voor gebeden aan te kondigen op luid volume. Volgens mij verstaan zelfs de locals dit gebrabbel niet en gaan ze vaak gewoon door met hun bezigheden. Afhankelijk van het gebied ging dit vaak van 6 tot 12uur 's avonds onafgebroken door (volgens mij zetten ze een bandje aan op een radio naast de microfoon). Met middenin de nacht een wake up call zodat er voor zonsopkomst nog gegeten kan worden. Als je dan op Gili Air zit, een mooi bounty eilandje waar je met ongeveer 1,5 uur omheen gelopen bent, staat de moskee naast iedereens bed. Gelukkig bestaan er oordoppen. Ik ben nu in ieder geval nog niet veel moskees gepasseerd, ook niet veel huizen nog, dat zal wel in verhouding staan tot elkaar.
Eenmaal in Melaka hoef ik alleen nog maar een taxi te regelen naar mijn hostel. Dat gaat hier met 'Grab', zoiets als 'Über' en is een stuk goedkoper en makkelijker dan de normale taxi's. Op Java hadden ze ook 'Gojek', dan wordt je achterop de scooter overal gebracht, ideaal. Misschien iets voor in Nederland?
Vanochtend werd ik door behulpzame medereizigers in het hostel uitgelegd hoe ik het beste de grens naar Maleisië kon oversteken, want ik wil wel eens zien hoe dat gaat! Wat nou directe bus naar Melaka? Aangezien in Singapore alles tot in de puntjes georganiseerd wordt, is bij de grens komen geen probleem: je neemt de mrt (metro), vervolgens de bus. Wegwijzers zijn hier in 4 talen, dus als Engels niet lukt kan ik altijd nog Mandarijns, Sanskriet of Malay proberen. Die laatste is eigenlijk Bahasa Malay, een nauwverwant zusje van Bahasa Indonesia (iets als Nederlands - Duits), dus dankjewel blijft 'terima kisih' in Maleisië, heel fijn!
De publieke bus helpt je hier de grens over in een aantal stappen:
1. Neem de bus naar Johur Bahru, deze stopt bij de grens van Singapore. Je volgt de stroom mensen naar de paspoortcontrole. Let op! Volg de stroom mensen niet te ver: buitenlanders zonder speciaal werkpasje hebben een andere rij.
2. Volg de stroom mensen en bordjes terug naar je bus en check hier opnieuw in voor een rit van 10 minuten naar de Maleisische grens.
3. De meute mensen is ook nu weer makkelijk te volgen naar paspoortcontrole twee. Tip: ga vooral niet achter een Chinees gezin staan die nauwelijks Engels of Malay spreken, andere rijen gaan altijd sneller.
4. Volg nu vooral niet de meute naar het normale busstation, hier staat je publieke bus NIET. Je bent nu in Maleisië: bordjes zullen ontbreken en een zekere mate van chaos is weer aanwezig! Mocht je toch het hele gebouw willen bekijken, je kunt een leuk rondje lopen. Beveiliging en schoonmakers weten de weg terug naar je eigen bus. Handiger is wel om maar gelijk even te vragen waar jouw bus eigenlijk staat. (Dat blijkt dan alleen rechtdoor en naar beneden te zijn, nog geen 50 meter.)
5. Ga weer in het met hekken afgezette rijtje voor de juiste bus staan. Dit is hetzelfde nummer als waar je in het begin bent opgestapt. Mochten de mensen in de rij je voorbij lopen naar een andere bus aan de overkant van de straat: kijk vooral niet-begrijpend. Gegarandeerd dat een local je uitlegd dat die bus ook naar Larkin Bus Terminal (LBT) gaat voor maar 1 Ringgit (dankjewel Larissa!).
6. Je bent nu 2 paspoortstempels rijker en succesvol gearriveerd in Maleisië. Vanaf LBT gaan de bussen naar overal in Maleisië met verschillende maatschappijen, succes met zoeken naar jouw locatie.
2 uur later stond ik dus al op het chaotische LBT. Na het wisselen van geld ben ik maar direct opzoek gegaan naar een busticket naar Melaka. De eerst kiosk zegt dat hun bus net vertrokken is, de volgende gaat over 4 uur pas. Met enige haast gebaren ze naar het hokje achter me. Deze maatschappij verteld dat hun bus met 10 minuten vertrekt. Aangezien de rit 4 uur duurt en bussen niet heel regelmatig gaan, lijkt het me wel verstandig deze bus te nemen. Dus ik haast me naar de bus en kom net op tijd. De buschauffeur is alleen in nog geen velden of wegen te bekennen en ik durf ook niet zomaar de bus in te stappen, voor als het toch de verkeerde blijkt. Er is ook niet zo'n handig alleswetend mannetje (volgens mij 'tout' genaamd) in de buurt die je in Indonesië vaak hebt. Gelukkig vertrekken we uiteindelijk maar 15 min. later dan de planning. Als ik dat eerder had geweten hoefde ik nu niet met volle blaas en met maar 1 banaan de bus in, lunch was wel fijn geweest... Maar goed dat de tourbus brede ligstoelen heeft, bekleed met smileys, wie wordt daar nu niet vrolijk van? Mijn 4 medereizigers en ik hebben alle ruimte. Als verassing hebben we een korte pauze op de helft (dat had ik kunnen bedenken). Hier heb ik een broodje met red bean paste gekocht, wat verrassend veel naar chocola smaakt, maar dat kan aan mij liggen. Ben wel met een boog om de Dorians heen gelopen, deze stinkvrucht is na 1x proeven en ruiken zo herkenbaar dat je 'm mijlenver ruikt en ontwijkt (niet voor niets verboden in het openbaar vervoer van Singapore).
We rijden nu tussen de palmolie plantages, een groot exportproduct van Maleisië, en de palmbomen door richting het noorden. De omgeving oogt door alle nette rijtjes niet zo tropisch en jungleachtig als Indonesië. Ik mis toch wel een beetje de talloze scooters (de Indonesische fiets-plus), maar zeker niet de hobbelige asfaltwegen met gaten. Het is gelukkig niet zo netjes en gemanicuurd als Singapore, waar voor elke vierkante centimeter een bestemmingsplan is. De bevolking is hier grotendeels moslim, dus ik ben benieuwd hoe ze dat in Maleisië uiten. Ik heb de Ramadan in Indonesië al gehad (niet al te opzichtig eten en drinken). Naast de luidsprekers op de minaretten hebben ze deze vaak ook op palen staan om de tijd voor gebeden aan te kondigen op luid volume. Volgens mij verstaan zelfs de locals dit gebrabbel niet en gaan ze vaak gewoon door met hun bezigheden. Afhankelijk van het gebied ging dit vaak van 6 tot 12uur 's avonds onafgebroken door (volgens mij zetten ze een bandje aan op een radio naast de microfoon). Met middenin de nacht een wake up call zodat er voor zonsopkomst nog gegeten kan worden. Als je dan op Gili Air zit, een mooi bounty eilandje waar je met ongeveer 1,5 uur omheen gelopen bent, staat de moskee naast iedereens bed. Gelukkig bestaan er oordoppen. Ik ben nu in ieder geval nog niet veel moskees gepasseerd, ook niet veel huizen nog, dat zal wel in verhouding staan tot elkaar.
Eenmaal in Melaka hoef ik alleen nog maar een taxi te regelen naar mijn hostel. Dat gaat hier met 'Grab', zoiets als 'Über' en is een stuk goedkoper en makkelijker dan de normale taxi's. Op Java hadden ze ook 'Gojek', dan wordt je achterop de scooter overal gebracht, ideaal. Misschien iets voor in Nederland?
Liefs! Ellen